در این مقاله قصد داریم در مورد پایگاه‌های استنادی صحبت کنیم و از دو پایگاه استنادی شناخته شده و معتبر بین‌المللی یعنی ISI و Scopus صحبت کنیم.

به طور کلی پایگاه استنادی به سایت‌ها یا مجموعه‌هایی اطلاق می‌شود که به عنوان یک سازمان، تشکیلاتی دارند و مجلات مختلف را به عضویت دعوت می‌کنند.

در واقع هر پایگاه استنادی یکسری قوانین و پروتکل‌هایی تعریف می‌کند و طبق آن‌ها مجلاتی که حائز آن شرایط باشند را می‌پذیرند و آن مجلات عضو پایگاه می‌شوند و خدماتی دریافت می‌کنند.

این پایگاه‌ها شناخته شده هستند و همواره در حال رشد هستند لذا مجلاتی که عضو این پایگاه‌ها شوند، علاوه‌بر اینکه مقالاتشان در سایت خودشان منتشر (Publish) می‌شود در این پایگاه‌ها هم مقاله آنلاین می‌شود.

این پایگاه‌ها علاوه‌بر کمک به بهتر دیده شدن مقالات، یکسری شاخص‌ها نیز برای ارزیابی و سنجش رتبه مقاله و نشریات دارند. برای مثال مجله‌ای که در اسکوپوس عضو شود یا به اصطلاح نمایه (Index) شود، اعتبار بالایی می‌گیرد و در واقع آن مقاله‌ای که موفق شود در مجله‌ای که اسکوپوس است چاپ شود، از قدرت اسکوپوس بهره‌مند می‌شود. بنابراین مجلات تلاش می‌کنند تا هر چه بیشتر به عضویت پایگاه‌های معتبر دنیا درآیند.

این پایگاه‌ها معمولاً مقالات ژورنالی، همایشی، کنفرانسی و کتاب‌ها را در بر می‌گیرند و هر کدام برای خود یکسری شاخص تعریف می‌کنند که فرمول‌های خاصی دارد.

معمولاً پایه محاسبه این فرمول‌ها، سایتیشن (Citation) مقالات یا همان میزان رفرنس‌دهی محققان دیگر به آن مقاله است. فرمولی تعریف می‌کنند و آن را ارئه کرده تا از طریق آن، علمی بودن هر مقاله مشخص شود.

این موضوع برای محققان و نویسندگان هم وجود دارد. برای مثال شاخصی به نام H-index داریم که مخصوص پایگاه Web of Science از مجموعه‌های ISI است.

ضریبی به نام Site Score داریم که برای پایگاه استنادی اسکوپوس است. این‌ها از طریق فرمول خاص اعتبار مقاله و نشریه را سنجش کرده و عدد حاصله هر قدر بیشتر باشد آن مجله یا مقاله مهمتر و علمی‌تر است.

در ایران نیز پایگاه‌هایی مانند MagIran، SID یا جهاد دانشگاهی و در ابعاد بزرگتر در جهان اسلام پایگاه استنادی ISC را داریم که در شیراز است.

در بعد جهانی دو مورد از مهمترین پایگاه‌ها، ISI و Scopus هستند. ISI قدیمی‌ترین پایگاه استنادی است که در سال 1990 شکل گرفته است و مخفف مؤسسه اطلاعات علمی یا Institute for Scientific Information است.

این پایگاه بخش WoS هم به عنوان زیر مجموعه خود دارد که از سال 1990 مقالات و کتب را پوشش می‌دهد.

در پایگاه ISI دو بخش مهم JCR و WoS وجود دارد. در ایندکس JCR مجلات با ضریب Impact Factor از هم متمایز می‌شوند و از Q1 الی Q4 هستند.

پایگاه اسکوپوس  در سال 2004 توسط انتشارات شناخته شده هلندی Elsevier تأسیس شده و مانند پایگاه ISI، کتاب‌ها، مجلات و همایش‌ها را پوشش می‌دهد و ایندکس‌های اسکوپوس به عنوان Site Score به محققان ارائه می‌شود.

مقاله‌ای در مجله منتشر (Publish) می‌شود؛ هر چه آن مجله در پایگاه‌های استنادی معتبر و بیشتری نمایه (Index) شده باشد، آن مقاله مهمتر بوده و امتیاز بیشتری در رزومه خواهد داشت.

امیدواریم که این مقاله برای شما مفید بوده باشد.

در این مقاله قصد داریم درباره پاسخ به این سؤال مهم "چاپ مقاله در مجلات داخلی یا خارجی" صحبت کنیم. به عبارت ساده‌تر، سؤال می‌شود که مقاله‌ای نوشتیم، آن را به چه مجله‌ای ارسال کنیم؟

نکته اول اینکه مجله داخلی و مجله خارجی چیست؟ چه معیاری مشخص می‌کند که یک مجله داخلی است یا خارجی؟

زبان مجله در داخلی بودن و یا خارجی بودن آن مؤثر نیست، برای مثال مجله علمی پژوهشی داریم که زبان آن انگلیسی، عربی و یا آلمانی است. پابلیشر مجله نیز در این موضوع تأثیری ندارد. برای مثال مجله متعلق به دانشگاه مشهد جزء گروه Springer بوده و ISI ایمپکت‌دار است. بنابراین هرگاه می‌گوییم مجله داخلی منظور این است که ایندکس‌های داخلی آن را حمایت و نمایه کرده باشند. یعنی مجله تحت ایندکس وزارتین (وزارت علوم یا وزارت بهداشت) باشد و یا ایندکس‌های دیگری که وجود دارند مانند SID، Civilica و Magiran.

هرگاه می‌گوییم مجله خارجی است، منظور این است که آن مجله یکی از ایندکس‌های معتبر خارجی را داشته باشد. مانند ISI, PubMed, Scopus و یا ISC.

سؤال: آیا امکان دارد یک مجله هم داخلی باشد و هم خارجی؟

بله، برخی مجلات هم ISI هستند یعنی ایندکس WoS دارند و هم علمی پژوهشی داخلی هستند. بنابراین امتیازی که مد نظر باشد از هر دو سو می‌گیرد.

حال برای پاسخ به این سؤال که مقاله را کجا چاپ کنیم، می‌توان گفت که کلاً تمامی متقاضیان و نویسندگان مقالات در 5 دسته تقسیم‌بندی می‌شوند.

دسته اول، دانشجویان ارشد و مقاطع پایین‌تر هستند. معمولاً هدف این دوستان این است که 2 نمره کسر از نمره دفاع پایان‌نامه را بگیرند و تقویت رزومه کرده باشند. این افراد می‌توانند به دانشگاه خود مراجعه کرده و در بخشنامه دانشگاه ببینند که بابت آن 2 نمره و یا هر هدفی که دارند چه مجلاتی قابل قبول است. در حال حاضر اینگونه است که هم مجلات علمی پژوهشی داخلی قابل قبول هستند و هم مجلات معتبر خارجی. البته که هر یک از این‌ها نمره‌ای دارند و با توجه به نمره‌ای که می‌خواهند بگیرند و کیفیت مقاله‌ای که دارند، بایستی مجله را انتخاب کنند. پس برای دسته اول، هم مجلات داخلی مناسب هستند و هم مجلات خارجی.

دسته دوم افرادی هستند که می‌خواهند برای مصاحبه و آزمون دکتری خود را آماده کنند و رزومه خود را تقویت کنند. این دوستان هم هر دو گروه مجلات بکارشان می‌آید و برایشان مفید است. هم مجلات علمی پژوهشی وزارتین و هم مجلات ISI معتبر از 100 امتیاز رزومه در مصاحبه دکتری، 20 امتیاز به مقاله اختصاص می‌دهند ولی توصیه می‌شود اگر تنها یک مقاله دارند می‌خواهند ببینند که آن را در مجله داخلی چاپ کنند یا خارجی، حداقل در رشته‌های علوم انسانی، مجلات علمی پژوهشی داخلی را انتخاب کنند. زیرا هیئت ممیزه و داوران می‌دانند که گرفتن اکسپت و چاپ یک مجله علمی پژوهشی وزارتین چقدر مشکل است و مجلات را به اسم، می‌شناسند، لذا وقتی مشاهده می‌کنند که یک مجله علمی پژوهشی در رزومه فردی است، متوجه می‌شوند که چقدر تلاش انجام شده است.

گروه سوم افرادی هستند که می‌خواهند برای مقاصد خارج از ایران از امتیاز مقاله استفاده کنند، مثلاً برای اپلای، برای کسب موقعیت‌های بورسیه‌ای، فاوند، اسکولارشیپ، برای مهاجرت و غیره. مسلماً برای این افراد، مقالات با ایندکس‌های خارجی مفیدتر است. برای این دوستان، با اختلاف زیاد، مجلات با ایندکس‌های  خارجی مانند ISI, Scopus, PubMed و غیره ارجحیت بیشتری نسبت به مجلات داخلی دارند.

دسته چهارم، اساتید هیئت علمی هستند، که بایستی به صورت مداوم، مقاله در رزومه خود اضافه کنند، هم برای ارتقاء رتبه هیئت علمی و هم برای پوشش بخشنامه‌هایی که اساتید را موظف به ارائه مقالات می‌کند. برای این دسته نیز مجلات داخلی و یا خارجی تفاوتی ندارد و هر دو دارای امتیازات مورد نظر هستند.

دسته پنجم، دانشجویان دکتری هستند که برای دفاع از رساله، فعلاً در دانشگاه‌های آزاد 2 مقاله یا 5 امتیاز باید ارائه دهند و این امتیاز تفاوتی ندارد که از طریق مجلات داخلی کسب شود یا مجلات خارجی. این یک حد نصاب است که دانشجوی دکتری باید به آن برسد.

در حال حاضر مقالات علمی پژوهشی وزارتین، 2.5 امتیاز دارند مقالات ISI دارای Impact نیز 7 امتیاز دارند، یعنی اگر مقاله‌ای خیلی قوی باشد و گمان می‌رود که اکسپت آن در یک مجله ISI ایمپکت‌دار وجود دارد، می‌توانند بفرستند به آن مجله تا 7 امتیاز را کسب کنند ولی تجربه ثابت کرده شاید از هر 1000 مورد، 1 مورد می‌تواند ISI JCR بگیرد بخصوص در رشته‌های علوم انسانی، در رشته‌های فنی و پزشکی راحت‌تر است. بنابراین برای دانشجویان دکتری هم مهم امتیازی است که باید بگیرند و هر مجله، مجله علمی پژوهشی، مجله ISI با ایمپکت، مجله ISI بدون ایمپکت اینها امتیازات خود را دارند که ما در جدولی در سایت گذاشته‌ایم.

در این مقاله در مورد راه‌های تشخیص مجلات کم اعتبار نامعتبر و جعلی چیست؟

ابتدا بایستی ببینیم معنی دقیق این عبارات چیست و چگونه اعتبار یک مجله را تشخیص دهیم. مجلات کم اعتبار و بی اعتبار با مجلات جعلی متفاوت هستند. هر ارگانی برای خود لیستی از مجلات جعلی یا بلک لیست دارد لذا ما باید ببینیم که مقاله را به چه ارگانی قرار است ارسال کنیم.

 برای مثال اگر یک دانشجوی دکتری در خارج از کشور مدرک گرفته باشد و برای تأیید آن بخواهد اقدام کند باید به وزارت علوم مراجعه کند. وزارت علوم در اینگونه موارد به بلک لیست‌های خودش استناد می‌کند، در واقع مواردی که در سایت MSRT است. فردی می‌خواهد دفاع دکتری انجام دهد، دانشگاه آزاد، لذا دانشگاه آزاد نیز به بلک لیست‌های خود رجوع می‌کند.

فرد دیگری دانشجوی دانشگته دولتی است، مثلاً دانشگاه شهید بهشتی، که این دانشگاه نیز بلک لیست خود را دارد. دانشگاه پیام نور هم از این قاعده مستثنی نیست و به بلک لیست‌های مورد قبول خود اتکا می‌کند. فردی قصد اپلای دارد باید ببیند که از نظر آن‌ها چه مجلاتی مطرود هستند. در هنگام اپلای، مجلاتی که در ISI و Scopus و PubMed نمایه شده‌اند و جعلی نیستند مورد قبول هستند. بنابراین این  موضوع خیلی مهم است که ابتدا بلک لیست مستقیم آن ارگانی را پیدا کنیم که قطعاً در سایتشان دارند.

مجلات کم اعتبار و بی اعتبار مجلاتی هستند که فرض کنید دانشگاهی اعلام می‌کند که برای قبول مقاله از دانشجو باید حداقل Q2 SJR یا JCR باشد لذا مجله‌ای که اسکوپوس باشد اما Q3 باشد از نظر آن دانشگاه بی‌اعتبار یا کم اعتبار برآورد می‌شود ولی این موضوع به این معنی نیست که آن مجله در همه جا بی‌اعتبار باشد یک مجله بسیار خوب با گرید Q3 است.

اما حساب مجلات جعلی جداست. آن‌ها مجلاتی هستند که کلاه‌برداری می‌کنند و در واقع مجلاتی هستند که از اسم مجلات واقعی سوء استفاده کرده و وب سایتی مشابه ایجاد می‌کنند و مشغول جذب مقالات با هزینه بالا می‌شوند که البته بعد از مدت کوتاهی لو رفته و به لیست سیاه افزوده می‌شوند.

در سال 1390 اولین مجله جعلی Archive the science بود که فرد شیادی متوجه شده بود که مجله اصلی به این نام که به زبان فرانسوی بود، فاقد وب سایت است لذا با استفاده از این باگ و ایجاد وب سایت همنام این مجله سوئیسی اقدام به جذب مقالات زیاد با هزینه‌های چاپ بالا در حدود 500 الی 600 دلار کرده بود. متأسفانه بیش از 2000 دانشجو و استاد ایرانی در دام این مجله افتادند ولی چون ابتدای کار بود، تشخیص این موضوع سخت بود اما به تدریج این‌ها شناسایی شدند.

تا به اینجا متوجه شدیم مجله جعلی و کم اعتبار چیست، مجله کم اعتبار ممکن است برای ارگان دیگری دارای اعتبار کافی و لازم باشد اما مجلات جعلی از دید همه ارگان‌ها نامعتبر و غیر قابل قبول هستند.

به طور خلاصه 6 روش برای تشخیص مجلات پیشنهاد می‌کنیم:

1- اینکه ما عنوان دقیق مجله را به همراه کد ISSN شماره 8 رقمی گوگل کنیم. قطعاً در نتایج اولیه مجله اصلی نشان داده می‌شود. بنابر این اگر سایتی ادعا کرد که مربوط به مجله‌ای است، آن‌جا مشخص می‌شود.

2- تیتر مقالات چاپ شده آن مجله را جستجو کنیم و ببینیم که واقعاً گوگل یا گوگل اسکالر و سایر منابع برجسته این مقاله را برای همین مجله نشان می‌دهند یا این که این مجله جعلی است و مقاله را از جای دیگری برداشته و در سایت خود گذاشته است.

3- استفاده از سایت‌هایی که سابقه دامنه را اطلاع می‌دهد. در اینترنت این سایت‌ها به who is معروف هستند. می‌توانیم با استفاده از این سرویس دامنه مجله را جستجو کرده و ببینیم چه زمانی ایجاد شده‌اند. در برخی موارد مثلا دامنه در سال 2022 ایجاد شده اما مقاله سال 2010 دارد. لذا سایت جعلی است.

4- استفاده از سامانه‌های تخصصی که اساتید طراحی کرده‌اند مانند سایت impactfactor.ir که با وارد کردن ISSN مجله وضعیت آن مشخص می‌شود.

5- از همان دیتابیس‌هایی که می‌خواهیم مقاله به آن‌ها ارسال کنیم استفاده کنیم. زیرا خود آن‌ها معمولاً فایل‌های اکسل مجلات قابل قبول ارائه می‌دهند. مجلات سایت‌هایی مثل سایت اصلی تامسون رویترز، اسکوپوس، پابمد، سایت ISE، سایت وزارت علوم، سایت وزارت بهداشت این‌ها همگی بخشی دارند که مشخص کننده بلک لیست یا وایت لیست بودن مجلات است.

6- استفاده از سامانه jcr.isc.ac که با گرفتن نام یا ISSN مجله تمام سابقه آن مجله و مشخصات آن را ارائه می‌دهد. حتی ضریب تأثیر، Impact Factor، Cite Score، شاخص‌های آنی و حتی Cite ها و استنادهایی که به مقالات آن مجله شده است  را نمایش می‌دهد.

تعداد مقالات مهمتر است یا کیفیت آن‌ها

در این مقاله قصد داریم در مورد این سؤال که تعداد مقالات مهمتر است یا کیفیت آن‌هاhttps://tadbirsaz.org/fa/blog/research/article/557، صحبت کنیم. فرض کنید در رزومه فردی 10 مقاله می‌بینیم، و شخص دیگری 2 مقاله اما به فرض در یک پوزیشن پست داک شخصی که مقالات کمتری داشت پذیرفته شده است. چرا؟

در کل نمی‌توان رزومه را از روی تعداد و یا کیفیت مقالات ارزیابی کرد زیرا این دو شاخص‌های یکسانی نیستند. در واقع شاخصی که امتیاز رزومه و مقالات را محاسبه می‌کند شاخص‌هایی مانند H-index است، میزان Cite یا رفرنس‌دهی به آن مقاله است. این‌ها شاخص‌های کمّی و عددی هستند که محقق می‌تواند آن‌ها را داشته باشد و سایت‌های مختلف مثل اسکوپوس، گوگل اسکالر این‌ها را به صورت اتوماتیک محاسبه کرده و ارائه می‌دهد.

وقتی یک محقق دارای H-index فرضاً 20 است دیگر از ایشان نمی‌پرسند با چه تعداد مقاله به این رقم رسیده‌اید. شاید با 20 مقاله و شاید با 5 مقاله این شاخص را گرفته باشد. بنابراین نمی‌توان به این سؤال پاسخ قطعی داد که تعداد مقاله مهمتر است یا کیفیت آن؟ ولی بسته به آن جایی که می‌خواهیم رزومه خود را ارائه دهیم باید برنامه‌ریزی کرد.

به عنوان مثال برای مصاحبه دکتری داخل کشور ما در حال حاضر عنوان شده که مقالات علمی پژوهشی داخلی و خارجی مرتبط با رشته تحصیلی 4 امتیاز دارند.

گفته نشده که مقاله دارای چه ایمپکت فاکتوری باشد، JCR مربوطه Q چند باشد یا علمی پژوهشی وزارت علومی باشد؛ هر مقاله‌ای که ایندکس علمی پژوهشی وزارتین داشته باشد و یا ISI باشد (JCR یا WoS) اسکوپوس یا ISC و یا پابمد باشد، شامل این بند می‌شوند و به همه 4 امتیاز تعلق می‌گیرد. اگر ما فکر می‌کنیم که می‌توانیم برای قبولی در مصاحبه، رزومه خود را تقویت کنیم و مثلاً 6 ماه فرصت داشته باشیم در این 6 ماه می‌توانیم تعداد 3 مقاله برای مجلات علمی پژوهشی WoS بنویسیم و یا یک مقاله برای مجله‌ای با ایمپکت 3.

 اینجا بایستی که حتماً برای آن 3 مقاله برنامه‌ریزی کرد زیرا هر دو یک زمان می‌برد ولی برای مرکزی که قصد ارائه مقاله را داریم اگر 3 مقاله ارائه دهیم 12 امتیاز می‌گیریم ولی آن مقاله با اینکه ایمپکت بالایی دارد، برای ما 4 امتیاز می‌آورد. ملاک آن جایی است که می‌خواهیم رزومه را ارائه دهیم. اگر هدف ما اپلای است، در خارج از کشور، هم تعداد مقاله و هم کیفیت آن مهم است ولی اگر می‌توان تعداد بیشتری مقاله معمولی ISI و Scopus داشت لزومی ندارد که به جای چند مقاله، ما یک مقاله با ایمپکت بالا داشته باشیم.

پیشنهاد ما این است که تعداد مقالات را بیشتر کنیم البته با دارا بودن حداقل ایندکس در ISI و Scopus و مهمتر اینکه مجلاتی که کار می‌کنیم، ایندکس‌های شبکه‌های علمی-اجتماعی  از جمله گوگل اسکالر هم داشته باشند و اینکه سعی کنیم با تعداد مقاله، شاخص‌های بین‌المللی که جهت ارزیابی محققین است از جمله H-index را افزایش دهیم. راهکارهایی مانند استفاده از ایمیل آکادمیک و یکسان در مقالات مختلف پبشنهاد می‌شوند. 

اکسپت به معنای پذیرش و قبول است و در دنیای مقالات وقتی مقاله از سوی مجله‌ای برای چاپ قبول شده و مجله مقاله را تأیید می‌کند گفته می‌شود Accepted for Publication و Acceptance Letter صادر شده و به این فرآیند اکسپت شدن مقاله می‌گویند.

ابتدا اجازه بدهید به سؤالی پر تکرار بپردازیم که همان بحث اعتبار اکسپت (Accept) است. برای رزومه اگر مقاله‌ای اکسپت شده باشد کافیست و الزاماً نیازی نیست در مجله چاپ شود. کافیست در رزومه اسامی نویسندگان و سپس سال اکسپت شدن و بعد عنوان مقاله را بیاوریم و بنویسیم Accepted for publication in … و اسم مجله‌ای که اکسپت کرده را بیاوریم.

در برخی موارد نیز پرسیده می‌شود که آیا مراجع مختلف اکسپت را قبول دارند یا خیر؟

باید گفت هر جایی آیین نامه‌ای دارد برای مثال دانشگاه آزاد برای دفاع دکتری، اکسپت مقاله https://tadbirsaz.org/fa/blog/research/article/549 را برای پیش دفاع کافی می‌داند ولی برای دفاع، چاپ را باید ارائه داد. لازم به ذکر است که این قوانین ممکن است ثابت نباشند. 

در جامعه جهانی برای فرآیندهای اپلای و یا هر ارتقاء دیگری مانند ارتقاء هیئت علمی، اکسپت مقاله آخرین گام و به منزله چاپ محسوب می‌شود اگر اکسپت سیستمی باشد و بتوان آن را به صورت آنلاین چک کرد. پس منظور از اکسپت سیستمی یا زنده، این است که مقاله ما قابلیت استعلام آنلاین از طریق پنل کاربری مجله داشته باشد.

وقتی مقاله ای سابمیت و به مجله‌ای اعم از علمی پژوهشی، ISI،ISC، پابمد و یا اسکوپوس ارسال می‌شود تحت فرآیند داوری قرار می‌گیرد. معمولاً مجلات قبل از ارسال مقاله به بخش داوری آن را از سه جهت بررسی می‌کنند.

ابتدا موضوع مشابهت‌یابی است که از نرم افزارهای مشخصی استفاده می‌کنند تا مشخص شود مقاله بیش از حد استاندارد، مطالب مشابه و کپی پیست شده نداشته باشد.

دوم اینکه آیا نویسنده مقاله، آن را کاملاً مطابق با قالب (تمپلیت) مجله درآورده است یا خیر؟

مورد سوم اینکه آیا مشابهت عنوانی با اسکوپ مجله وجود دارد؟

کارشناس مجله این سه مورد را بررسی کرده و سپس با نظر سردبیر، داوران معینی برای آن مقاله مشخص شده و از طریق سایت مجله، مقاله برای داوران ارسال می‌شود.

 معمولاً مجلات دارای داوری دوسو کور یا دوسو ناشناس هستند، به این معنی که داور نمی‌داند مقاله چه کسی را داوری می‌کند و نویسنده هم اطلاع ندارد مقاله‌اش توسط کدام داور داوری می‌شود که این کار گامی مؤثر در جهت جلوگیری از فساد علمی است. وقتی مقاله برای داوران ارسال شد در سه حالت امکان نظر وجود دارد.

1-    درخواست اصلاح (revise)

2-    درخواست رد (reject)

3-    پذیرش (accept)

وقتی که دو داور در پذیرش هم نظر باشند مقاله پذیرش می‌شود. اگر هر دو داور مقاله را ریجکت کردند مقاله ریجکت شده و اگر یکی از داوران اکسپت و دیگری ریجکت کرد، مقاله به داور سوم ارجاع داده می‌شود و نظر داور سوم، مبناست.

حال بسته به سیاست‌های مجله اینکه چاپ به صورت فصلنامه‌ای است یا دو فصلنامه و یا ماهنامه و سایر سیاست‌های مجله، زمان داوری مشخص می‌شود.

معمولاً زمان داوری طولانی برای مجلات  معتبر و دارای ضریب IF و Site Score بالا وجود دارد ولی هر چه جلوتر می‌رویم به سمت زمان‌های داوری کوتاه مدت می‌رویم و دلیل آن احترام به نویسندگان است تا اگر قرار است مقاله ریجکت شود، زمان نویسنده یا نویسندگان کمتر از بین برود و سریعتر این موضوع را بدانند.

در زمان‌های قدیم تا 2 سال هم ممکن بود زمان داوری به طول بیانجامد و پس از آن مشکلی که وجود داشت این بود که دیتای (Data) مقاله دیگر قدیمی شده بود و ظلمی در حق نویسندگان بود چرا که امکان ارسال به مجله دیگر وجود نداشت.

پس از اعلام نتیجه، اگر مقاله مورد قبول واقع شود و یا ریجکت شود تکلیف مشخص است اما اگر اصلاح نیاز باشد باید نویسنده یا نویسندگان به طور دقیق اصلاحات را انجام بدهند و با هایلایت در متن مقاله آن را مشخص کنند و یک فایل پاسخ به کامنت‌های داوران به صورت جداگانه تهیه و سابمیت کنند تا نظر داوران اعلام شود.

در برخی موارد ممکن است مقاله تحت داوری، مورد بازپس‌گیری واقع شود تا به مجله دیگری ارسال شود و از جمله دلایل آن می‌تواند زمان طولانی داوری باشد، لذا در این موارد چنین چیزی مقدور است و مجلات گزینه‌ای به نام Withdraw دارند و نویسندگان می‌توانند با ذکر دلایلی موجه این درخواست را صادر کنند.

امیدواریم این مقاله برای شما مفید بوده باشد، چنانچه شما ابهام و یا درخواست خدمات مشاوره‌ای در مورد سابمیت، اکسپت و چاپ مقالات علمی پژوهشی مورد تأیید وزارتین و یا ISI داشتید، کارشناسان ما در خدمت شما خواهند بود.

یکی از مهمترین خدمات ایران isi، طراحی و ارائه موضوعات علمی، کاربردی برای تدوین پروپزال، پایان نامه و مقاله می باشد.

وجود موضوع علمی و کاربردی، علاوه بر ارتقاء سطح علمی دانشجویان و دانشگاه، می تواند گره ای از مشکلات بخش صنعت، اقتصاد و بطور کلی بخش حقیقی جامعه باز کند.

لذا ایران isi در راستای استراتژی پیوند صنعت با دانشگاه (بعنوان یکی از استراتژی ها و وظایف اصلی موسسه)، حساب ویژه ای برای طراحی موضوعات به روز، غیر تکراری، علمی، کاربردی و قابل اجرا باز نموده و همواره موضوعات را بطور رایگان در اختیار علاقه مندان قرار داده و می دهد.

جهت تعیین موضوع، بهتر است دانشجو ابتدا حوزه ای که قصد تعریف موضوع و تدوین پایان نامه را دارد مشخص نماید.

 پارامترهای زیادی برای تعیین موضوع مناسب وجود دارد که برخی از آنها عبارتند از : 

 تخصص و علاقه اساتید راهنما

 درنظر گرفتن بازار شغلی در آینده برای دانشجو

 میزان توانایی در دفاع از آن

به روز بودن و عدم انجام تحقیقات مشابه در حوزه مذکور

 وجود پیشینه مناسب پژوهشی در خارج

 قابلیت استخراج مقاله از موضوع در پایان کار

 قابلیت بسط و توسعه موضوع در صورت قصد ادامه تحصیل

 کاربردی بودن موضوع و ...

در واقع می توان گام اول تدوین پروپزال، پایان نامه و مقاله علمی را تعریف و طراحی موضوع مناسب دانست. برخی از مشخصات موضوعاتی که در ایران isi به تفکیک رشته ها و گرایشات مختلف طراحی می شود، عبارتست از :

• ارائه موضوعات بر اساس مقالات base معتبر (ISI)و به روز (از پابلیشرهای معتبر نظیر الزویر و اشپرینگر و امرال و ...)

در این راستا، معتبرترین مقالات ISI که هم جنبه کاربردی و هم جنبه تئوریک قوی دارند، انتخاب شده و از پیشنهادات آن مقاله (بخش پیشنهادات برای محققان آتی) بمنظور تعریف موضوعات جدید استفاده می گردد.

• بومی سازی و سفارشی سازی موضوع بر اساس ویژگی های کشور و سازمان خاص

برخی از شرایط منحصر به فرد کشور، موجب می گردد هر تحقیقی را با هر متغیری نتوان انجام داد. بعنوان مثال متغیرها و شاخص هایی در بورس های اروپا وجود دارند که هنوز در بورس ایران تعریف نشده اند لذا پس از تعریف اولیه موضوع، متغیرها و فرضیات تحقیق نیز شکل گرفته تا موضوع کاملا منطبق بر شرایط داخلی کشور باشد.

• تعریف موضوع پایان نامه منطبق با زمینه شغلی، علاقه و توانایی دفاع دانشجو

تا حد امکان (بخصوص در رشته های علوم انسانی و مطالعه موردی) سعی می شود موضوع منتخب در جامعه ای اجرای شود (جامعه آماری) که محقق در تماس مستقیم با آن جامعه باشد. مثلا کارمند آن سازمان باشد. در این صورت، محقق علاوه بر استفاده از مزایای مادی و معنوی اجرای تحقیق برای سازمان مطبوع خود، در جمع آوری اطلاعات (بصورت کتابخانه ای و میدانی) نیز دچار مشکل نمی شود. چراکه بخش زمانبر و طاقت فرسای هر تحقیق، گردآوری اطلاعات آن می باشد. در تحقیقاتی که می بایست پرسش نامه ای در جامعه آماری توزیع گردد، چنانچه محقق خود از افراد آن جامعه باشد، بسیار راحت تر از زمانی است که فرد خود ارتباطی با پاسخگویان نداشته باشد.

• تعریف موضوع در راستای الویت‌های پژوهشی سازمان ها جهت برخورداری از مزایای مالی و معنوی آنها

اکثر سازمان ها و شرکتهای بزرگ، هر ساله لیستی از اولویت های پژوهشی را برای انجام برون سپاری می کنند که بخشی از آنها را هم مختص دانشجویان تعریف می کنند. لذا دانشجویان می توانند با انتخاب این طرح ها، هم از داده ها و اطلاعاتی که سازمان به راحتی در اختیارشان قرار می دهد استفاده کنند و هم احتمالا از مزایی مادی کار
بهره مند گردند و هم زمینه و بستر تداوم همکاری با سازمان مورد نظر را در آینده برای خود فراهم آوردند.

•  سرچ نرم افزاری جهت اطمینان از عدم وجود کار مشابه

جهت اطمینان از عدم وجود تحقیقی کاملا مشابه، موضوعات طراحی شده با نرم افزار های مخصوص سرچ می گردد.

•     دادن حق انتخاب به دانشجو با ارائه لیستی از موضوعات متنوع، کاربردی و مشتمل بر حداقل 7 موضوع
•     قابلیت استخراج مقاله از موضوعات پیشنهادی در پایان کار

یکی دیگر از مزایای مهم موضوعات طراحی شده، قابلیت استخراج مقاله ای علمی (در حد چاپ در ژورنالهای آی اس آی) از این موضوعات می باشد که در صورت تمایل متقاضیان، شرکت تضمین تدوین و اکسپت و چاپ مقاله را در ابتدای کار می دهد.

مراحل پذیرش مقاله

اکسپت به معنای پذیرش و قبول است و در دنیای مقالات وقتی مقاله از سوی مجله‌ای برای چاپ قبول شده و مجله مقاله را تأیید می‌کند گفته می‌شود Accepted for Publication و Acceptance Letter صادر شده و به این فرآیند اکسپت شدن مقاله می‌گویند.

ابتدا اجازه بدهید به سؤالی پر تکرار بپردازیم که همان بحث اعتبار اکسپت (Accept) است. برای رزومه اگر مقاله‌ای اکسپت شده باشد کافیست و الزاماً نیازی نیست در مجله چاپ شود.

کافیست در رزومه اسامی نویسندگان و سپس سال اکسپت شدن و بعد عنوان مقاله را بیاوریم و بنویسیم Accepted for publication in … و اسم مجله‌ای که اکسپت کرده را بیاوریم.

در برخی موارد نیز پرسیده می‌شود که آیا مراجع مختلف اکسپت را قبول دارند یا خیر؟

باید گفت هر جایی آیین نامه‌ای دارد برای مثال دانشگاه آزاد برای دفاع دکتری، اکسپت مقاله را برای پیش دفاع کافی می‌داند ولی برای دفاع، چاپ را باید ارائه داد. لازم به ذکر است که این قوانین ممکن است ثابت نباشند. در جامعه جهانی برای فرآیندهای اپلای و یا هر ارتقاء دیگری مانند ارتقاء هیئت علمی، اکسپت مقاله آخرین گام و به منزله چاپ محسوب می‌شود اگر اکسپت سیستمی باشد و بتوان آن را به صورت آنلاین چک کرد. پس منظور از اکسپت سیستمی یا زنده، این است که مقاله ما قابلیت استعلام آنلاین از طریق پنل کاربری مجله داشته باشد.

وقتی مقاله ای سابمیت و به مجله‌ای اعم از علمی پژوهشی، ISI،ISC، پابمد و یا اسکوپوس ارسال می‌شود تحت فرآیند داوری قرار می‌گیرد. معمولاً مجلات قبل از ارسال مقاله به بخش داوری آن را از سه جهت بررسی می‌کنند.

ابتدا موضوع مشابهت‌یابی است که از نرم افزارهای مشخصی استفاده می‌کنند تا مشخص شود مقاله بیش از حد استاندارد، مطالب مشابه و کپی پیست شده نداشته باشد.

دوم اینکه آیا نویسنده مقاله، آن را کاملاً مطابق با قالب (تمپلیت) مجله درآورده است یا خیر؟

مورد سوم اینکه آیا مشابهت عنوانی با اسکوپ مجله وجود دارد؟

کارشناس مجله این سه مورد را بررسی کرده و سپس با نظر سردبیر، داوران معینی برای آن مقاله مشخص شده و از طریق سایت مجله، مقاله برای داوران ارسال می‌شود. معمولاً مجلات دارای داوری دوسو کور یا دوسو ناشناس هستند، به این معنی که داور نمی‌داند مقاله چه کسی را داوری می‌کند و نویسنده هم اطلاع ندارد مقاله‌اش توسط کدام داور داوری می‌شود که این کار گامی مؤثر در جهت جلوگیری از فساد علمی است. وقتی مقاله برای داوران ارسال شد در سه حالت امکان نظر وجود دارد.

درخواست اصلاح (revise)

درخواست رد (reject)

پذیرش (accept)

وقتی که دو داور در پذیرش هم نظر باشند مقاله پذیرش می‌شود. اگر هر دو داور مقاله را ریجکت کردند مقاله ریجکت شده و اگر یکی از داوران اکسپت و دیگری ریجکت کرد، مقاله به داور سوم ارجاع داده می‌شود و نظر داور سوم، مبناست. حال بسته به سیاست‌های مجله اینکه چاپ به صورت فصلنامه‌ای است یا دو فصلنامه و یا ماهنامه و سایر سیاست‌های مجله، زمان داوری مشخص می‌شود.

معمولاً زمان داوری طولانی برای مجلات  معتبر و دارای ضریب IF و Site Score بالا وجود دارد ولی هر چه جلوتر می‌رویم به سمت زمان‌های داوری کوتاه مدت می‌رویم و دلیل آن احترام به نویسندگان است تا اگر قرار است مقاله ریجکت شود، زمان نویسنده یا نویسندگان کمتر از بین برود و سریعتر این موضوع را بدانند.

در زمان‌های قدیم تا 2 سال هم ممکن بود زمان داوری به طول بیانجامد و پس از آن مشکلی که وجود داشت این بود که دیتای (Data) مقاله دیگر قدیمی شده بود و ظلمی در حق نویسندگان بود چرا که امکان ارسال به مجله دیگر وجود نداشت.

پس از اعلام نتیجه، اگر مقاله مورد قبول واقع شود و یا ریجکت شود تکلیف مشخص است اما اگر اصلاح نیاز باشد باید نویسنده یا نویسندگان به طور دقیق اصلاحات را انجام بدهند و با هایلایت در متن مقاله آن را مشخص کنند و یک فایل پاسخ به کامنت‌های داوران به صورت جداگانه تهیه و سابمیت کنند تا نظر داوران اعلام شود.

در برخی موارد ممکن است مقاله تحت داوری، مورد بازپس‌گیری واقع شود تا به مجله دیگری ارسال شود و از جمله دلایل آن می‌تواند زمان طولانی داوری باشد، لذا در این موارد چنین چیزی مقدور است و مجلات گزینه‌ای به نام Withdraw دارند و نویسندگان می‌توانند با ذکر دلایلی موجه این درخواست را صادر کنند.

امیدواریم این مقاله برای شما مفید بوده باشد، چنانچه شما ابهام و یا درخواست خدمات مشاوره‌ای در مورد سابمیت، اکسپت و چاپ مقالات علمی پژوهشی مورد تأیید وزارتین و یا ISI داشتید،

کارشناسان ما در خدمت شما خواهند بود.

چاپ مقاله علمی-پژوهشی پولی به معنای انتشار مقاله در مجلاتی است که برای چاپ مقاله از نویسندگان هزینه دریافت می‌کنند. این نوع چاپ می‌تواند به دلایل مختلف و در شرایط گوناگون انجام شود و معمولاً به دو دسته کلی تقسیم می‌شود:

1. مجلات معتبر و قانونی (Open Access):

این دسته شامل مجلاتی است که دسترسی آزاد (Open Access) دارند. این مجلات به دلیل اینکه مقالات خود را به‌صورت رایگان در اختیار عموم قرار می‌دهند، هزینه‌های انتشار را از نویسندگان دریافت می‌کنند. برخی از ویژگی‌های این مجلات عبارت‌اند از:

• دارای ایندکس‌های معتبر (مانند Scopus، Web of Science و غیره) هستند.
• از سیستم داوری علمی دقیق و معتبر پیروی می‌کنند.
• هدف آن‌ها گسترش دانش و فراهم کردن دسترسی آزاد برای محققان در سراسر جهان است.

این هزینه‌ها معمولاً به عنوان Article Processing Charge (APC) شناخته می‌شوند و مبلغ آن بسته به اعتبار و ضریب تأثیر مجله می‌تواند متغیر باشد.

2. مجلات نامعتبر یا جعلی (Predatory Journals):

این دسته شامل مجلاتی است که معمولاً به کیفیت مقالات اهمیت نمی‌دهند و تنها با هدف کسب درآمد فعالیت می‌کنند. ویژگی‌های این مجلات عبارت‌اند از:

• داوری ضعیف یا صوری: مقالات بدون بررسی دقیق علمی پذیرفته و منتشر می‌شوند.
• شاخص‌گذاری جعلی یا غیرقابل‌اعتماد: ادعا می‌کنند در پایگاه‌های معتبری نمایه شده‌اند اما این ادعاها اغلب کذب است.
• بیشتر به دنبال کسب درآمد هستند تا انتشار علمی.

انتشار مقاله در چنین مجلاتی می‌تواند به اعتبار علمی نویسنده آسیب برساند.

مزایا و معایب چاپ مقاله پولی:

مزایا:

• در مجلات دسترسی آزاد، مقالات به‌سرعت در دسترس مخاطبان بیشتری قرار می‌گیرند.
• افزایش تأثیرگذاری و دیده شدن نتایج تحقیق.

معایب:

• هزینه‌های بالا، به‌ویژه در مجلات معتبر.
• خطر انتشار در مجلات نامعتبر که ممکن است به اعتبار علمی نویسنده لطمه بزند.

پابمد (PubMed) یک پایگاه داده بزرگ و معتبر برای مقالات علمی، به ویژه در حوزه پزشکی، است. این پایگاه توسط موسسه ملی سلامت آمریکا (NIH) اداره می‌شود و میلیون‌ها مقاله از مجلات مختلف را نمایه می‌کند. سابمیت مقاله پابمد به معنای ارسال مقاله شما برای بررسی و در صورت تایید، نمایه شدن آن در این پایگاه است.

چرا سابمیت مقاله پابمد اهمیت دارد؟

• افزایش دیده شدن مقاله: پابمد یکی از پرکاربردترین پایگاه‌های داده برای جستجوی مقالات علمی است. با سابمیت، پژوهش شما در معرض دید جامعه علمی گسترده‌تری قرار می‌گیرد.
• افزایش اعتبار علمی: نمایه شدن در پابمد به عنوان یک نشانگر کیفیت و اهمیت پژوهش شما تلقی می‌شود.
• افزایش امکان استناد به مقاله: مقالات نمایه شده در پابمد بیشتر مورد استناد قرار می‌گیرند.

روش‌های سابمیت مقاله پابمد

به طور کلی، چهار روش اصلی برای سابمیت مقاله پابمد وجود دارد:

1. سابمیت مستقیم توسط ناشر:

   • اکثر مجلاتی که مقالاتشان در پابمد نمایه می‌شود، پس از پذیرش مقاله، آن را به صورت مستقیم به پابمد ارسال می‌کنند.
   • در این روش، نویسنده دخالت مستقیمی در فرآیند سابمیت ندارد.

2. انتخاب مقالات توسط مجله:

   • برخی مجلات تنها مقالات خاصی را برای سابمیت پابمد انتخاب می‌کنند.
   • برای اطمینان از سابمیت مقاله خود، باید با سردبیر مجله مشورت کنید.

3. سابمیت توسط نویسنده از طریق سیستم NIHMS:

   • در این روش، نویسنده می‌تواند نسخه نهایی داوری شده مقاله خود را به صورت مستقیم به سیستم NIH Manuscript Submission System (NIHMS) آپلود کند.
   • این روش بیشتر برای مقالاتی که در مجلاتی با نمایه پابمد منتشر شده‌اند، اما هنوز در این پایگاه نمایه نشده‌اند، مناسب است.

4. سابمیت توسط ناشر از طریق سیستم NIHMS:

   • در این روش، ناشر فرآیند سابمیت را آغاز می‌کند و نویسنده با تکمیل مراحل نهایی، مقاله را به سیستم NIHMS ارسال می‌کند.

مراحل کلی سابمیت مقاله به پابمد

1. انتخاب مجله مناسب: مجله‌ای را انتخاب کنید که در زمینه تخصصی شما فعالیت می‌کند و مقالات آن در پابمد نمایه می‌شود.
2. نگارش مقاله: مقاله خود را مطابق با دستورالعمل‌های نویسندگان مجله نگارش کنید.
3. ارسال مقاله به مجله: مقاله خود را به مجله مورد نظر ارسال کنید.
4. داوری و پذیرش مقاله: در صورت پذیرش مقاله، مجله آن را برای سابمیت به پابمد آماده می‌کند.
5. نمایه شدن در پابمد: پس از مدتی، مقاله شما در پایگاه داده پابمد نمایه خواهد شد.

نکات مهم

• اطلاع از سیاست‌های مجله: قبل از ارسال مقاله، سیاست‌های مجله درباره سابمیت پابمد را به دقت مطالعه کنید.
• استفاده از سیستم NIHMS: در صورت نیاز به سابمیت مستقیم، با نحوه کار با سیستم NIHMS آشنا شوید.
• صبر و حوصله: فرآیند سابمیت و نمایه شدن مقاله ممکن است زمان‌بر باشد.

توجه: برای کسب اطلاعات دقیق‌تر درباره سابمیت مقاله پابمد، به وب سایت رسمی پابمد و همچنین دستورالعمل‌های نویسندگان مجله مورد نظر مراجعه کنید.

آیا سوال دیگری در مورد سابمیت مقاله به پابمد دارید؟

موضوعات مرتبطی که ممکن است برای شما مفید باشد:

• تفاوت بین ISI و پابمد
• ضریب تاثیر مجلات
• انتخاب موضوع مناسب برای مقاله
• نحوه نگارش چکیده مقاله

لطفا موضوع مورد نظر خود را مشخص کنید تا مشاوران ما بتوانند اطلاعات دقیق‌تری در اختیارتان قرار گیرد.

02140220450

چاپ مقاله با ایمپکت فاکتور بالا یکی از اهداف اصلی پژوهشگران و دانشجویان است. این امر به معنای انتشار مقاله در مجلات علمی معتبر و با نفوذ است که به طور قابل توجهی به شهرت علمی پژوهشگر و ارتقای جایگاه او کمک می‌کند. در این مقاله، به طور کامل و جامع به موضوع چاپ مقاله با ایمپکت فاکتور بالا خواهیم پرداخت.

ایمپکت فاکتور چیست؟

ایمپکت فاکتور (Impact Factor) یا ضریب تأثیر، شاخصی عددی است که میزان ارجاع به مقالات یک مجله علمی را در طی دو سال گذشته نشان می‌دهد. به عبارت دیگر، ایمپکت فاکتور نشان می‌دهد که به طور متوسط، هر مقاله منتشر شده در آن مجله چند بار توسط مقالات دیگر مورد استناد قرار گرفته است. هرچه ایمپکت فاکتور یک مجله بالاتر باشد، به این معنی است که مقالات منتشر شده در آن مجله از کیفیت و اهمیت بیشتری برخوردار هستند و در جامعه علمی تأثیرگذارتر هستند.

چرا چاپ مقاله با ایمپکت فاکتور بالا مهم است؟

• افزایش اعتبار علمی: چاپ مقاله در مجلات با ایمپکت فاکتور بالا، نشان‌دهنده کیفیت بالای پژوهش و اعتبار علمی پژوهشگر است.
• ارتقای رتبه علمی: بسیاری از دانشگاه‌ها و مؤسسات پژوهشی، چاپ مقاله در مجلات با ایمپکت فاکتور بالا را یکی از معیارهای اصلی برای ارتقای رتبه علمی اعضای هیئت علمی و دانشجویان دکتری در نظر می‌گیرند.
• دریافت بورسیه و فرصت‌های پژوهشی: پژوهشگرانی که مقالات با ایمپکت فاکتور بالا دارند، شانس بیشتری برای دریافت بورسیه‌های پژوهشی و فرصت‌های همکاری با سایر پژوهشگران را دارند.
• تأثیرگذاری بر جامعه علمی: مقالات منتشر شده در مجلات با ایمپکت فاکتور بالا، به سرعت در جامعه علمی منتشر می‌شوند و می‌توانند تأثیر قابل توجهی بر حوزه پژوهشی مربوطه داشته باشند.

مراحل چاپ مقاله با ایمپکت فاکتور بالا

1. انتخاب موضوع مناسب: انتخاب موضوعی که نوآورانه، مرتبط با مسائل روز و دارای اهمیت علمی باشد، اولین گام برای چاپ مقاله در مجلات با ایمپکت فاکتور بالا است.
2. انجام پژوهش دقیق: پژوهش باید با روش‌های علمی دقیق و قابل اعتماد انجام شود و نتایج آن به صورت واضح و قابل فهم ارائه شود.
3. نگارش مقاله با کیفیت: مقاله باید به صورت ساختاریافته، روان و با استفاده از زبان علمی دقیق نوشته شود. رعایت اصول نگارشی و ویرایشی نیز بسیار مهم است.
4. انتخاب مجله مناسب: انتخاب مجله‌ای که با موضوع پژوهش شما مطابقت داشته باشد و ایمپکت فاکتور بالایی داشته باشد، بسیار مهم است.
5. ارسال مقاله: پس از تکمیل مقاله، آن را به مجله مورد نظر ارسال کنید.
6. بررسی و داوری: مقاله شما توسط داوران مجله بررسی می‌شود و در صورت تایید، برای چاپ پذیرفته می‌شود.

نکات مهم برای چاپ مقاله با ایمپکت فاکتور بالا

• نوآوری: نتایج پژوهش شما باید جدید و نوآورانه باشد.
• کیفیت نگارش: مقاله باید به صورت روان، واضح و با استفاده از زبان علمی دقیق نوشته شود.
• ارجاع به منابع معتبر: استفاده از منابع معتبر و به‌روز در مقاله، نشان‌دهنده آشنایی شما با ادبیات پژوهشی است.
• رعایت دستورالعمل‌های مجله: قبل از ارسال مقاله، دستورالعمل‌های نگارشی و فرمت‌بندی مجله را به دقت مطالعه کنید.
• صبر و حوصله: فرآیند چاپ مقاله ممکن است زمان‌بر باشد. صبور باشید و به تلاش خود ادامه دهید.

چالش‌های چاپ مقاله با ایمپکت فاکتور بالا

• رقابت شدید: تعداد مقالات ارسالی به مجلات با ایمپکت فاکتور بالا بسیار زیاد است.
• استانداردهای بالای داوری: داوران این مجلات بسیار سختگیر هستند و انتظار دارند که مقاله از کیفیت بسیار بالایی برخوردار باشد.
• زمان‌بر بودن فرآیند: فرآیند بررسی و داوری مقاله ممکن است چندین ماه طول بکشد.

راهکارهای افزایش شانس پذیرش مقاله

• مشورت با اساتید و همکاران: از نظرات اساتید و همکاران خود در مورد مقاله استفاده کنید.
• استفاده از خدمات ویراستاری: از خدمات ویراستاری حرفه‌ای برای بهبود کیفیت نگارش مقاله استفاده کنید.
• شرکت در کنفرانس‌ها: شرکت در کنفرانس‌های علمی و ارائه نتایج پژوهش خود، می‌تواند به شما کمک کند تا با سایر پژوهشگران در ارتباط باشید و بازخوردهای ارزشمندی دریافت کنید.

جهت کسب اطلاعات بیشتر با کارشناسان تدبیرساز در تماس باشید

02140220450